வெயில் காற்றைப்போல் இல்லை
எதையும் அசைக்கவில்லை;
வெயில் கடலைப்போல் இல்லை
எங்கும் அசைவில்லை;
வெயில் மழையைப்போல் இல்லை
எங்கும் இரைச்சலில்லை;
வெயில் நிழலைப்போல் இல்லை
எதையும் மறைக்கவில்லை.
அமைதியைப் பேணும் உரு
வெண்மையைப் போற்றும் உரு
ஏற்றத்தாழ்வு இல்லாது
எங்கணும் பரவும் உரு
வெயில், அதனால்:
கடுமையாய் அடித்ததெனக்
குளத்துநீர் குடித்ததென
மண்ணும் சுட்டதென
மரமும் பட்டதென
வாழ்வு இற்றதென
வளமும் அற்றதெனத்
தொட்டதெலாம் குற்றமெனத்
திட்டாதீர் மானுடரே!
தத்தித் தவழும் குழந்தையின் வாயில்
அழகை உதிர்த்தது;
துடைத்து நின்ற அன்னையின் கையில்
அமுதம் ஆனது!
அழகு மங்கையின் இதழோரத்தில்
காதல் ஆனது;
துடைத்த போதில் அவனின் மனதில்
போதையானது!
பந்தியில் மேய்ந்த தொந்தியின் வாயில்
அருவருப்பானது;
துடைத்து நின்ற கையில் வழிந்து
எச்சில் ஆனது!
தளர்ந்து நின்ற தாத்தனின் வாயில்
நோயும் ஆனது;
துடைத்து நின்ற பாட்டியின் கையில்
பரிவும் ஆனது!
சோறு எனும் ஈரெழுத்து
ஒற்றையானது;
பலபலவாய்க் குணம் காட்டும்
பருக்கையானது.
உருவொன்றும் வேண்டாம்
கனவொன்றே போதுமென்றால்
காற்றைக் குடித்துத்
தாகம் தீர்க்குமோ
கானப் பறவை?
மதியொன்றும் வேண்டாம்
மந்திரமே போதுமென்றால்
கம்பளத்தில் பறந்து
வாழ்க்கையைத் தேடிடுமோ
சாதகப் பறவை?
மலரெதுவும் வேண்டாம்
மதுவொன்றே போதுமென்றால்
அமர்வதற்கு இடம்தேடிச்
சந்திரனைக் கொணர்ந்திடுமோ
தேன்சிட்டுப் பறவை?
மண் எதுவும் தேவையில்லை
வானமே போதுமென்றால்
காதலியைத் தேடிச்
சூரியனில் புகுந்திடுமோ
காதல் பறவை?
பணம்ஒன்றே போதுமெனப்
பரிதவித்து வாழ்ந்திருந்துப்
பிணத்திலும் காசுவாங்கி
நிணம் அழுகி வீழ்ந்துபோய்ப்
பதவியே போதுமெனப்
போக்கற்று ஆகிவிட்டுப்
பரமனின் அடிதேடித்
தலைகீழாய்த் தொங்கிடுமோ
வாழ்க்கையெனும் வௌவால்?
இரண்டும் இடம் மாற
மனதினிலே பரிவு வரும்
இதயத்திலே காதல் வரும்
எங்கெங்கோ இடம் மாறும்
எண்ணங்களால் துயரம் வரும்
ஆசைகளால் மோசம் வரும்
கால்கள் தடுமாற
தள்ளாமை தேடி வரும்
காலம் தடுமாற. . . . .
காலமானார் செய்தி வரும்!